L'aventure a commencé

Vrijdag 28 Augustus, 22.10.

Voilá, daar zit ik dan.
bij een oude vrouw in een klein huis met roze behang.
met een hele lange maar geniale reis achter de rug.

Het begon al goed;
plan was, zeven uur rijden.
07.01
Mama en ik komen aan bij papa's huis, zitten mijn lieve vriendinnen op de stoep te wachten
en is het licht binnen uit.
Ik bel aan en ja hoor, papa komt met een slaaphoofd,zijn haar in de war en zijn pyjama nog aan naar beneden..
hij snapt er niets van, had zijn wekker toch gezet, blabla, maar gaat snel douchen en aankleden.
Bien, Roos & Char krijgen van mama een kopje thee en ik zet mijn koffers in de auto.
een half uurtje achter op schema rijden we dan toch, na een miljoen keer knuffelen met de meisjes.

Amsterdam is normaal ongeveer 1,5 uur rijden, maar de gekte van Amsterdam kennende kun je daar ook drie uur over doen. Ik had daar wel over nagedacht, maar dat twee uur van tevoren inchecken vond ik toch onzin, dus als wij daar om half tien aankwamen was het ook goed.
Dat liep net wat anders.
Na 2 uur en drie kwartier in de auto te hebben gezeten en ontzettend te hebben genoten van Bien haar CD kwamen we om 10.15 aan op het vliegveld. Mijn vliegtuig zou 10.55 vertrekken dus ik had een soort van stress.
Gelukkig waren we snel aan de beurt om in te checken, maar toen liepen we tegen het volgende kleine probleempje aan.

Maximale gewicht om mee te brengen in een vlucht naar parijs: 20 kilo.
Wat brengt mevrouw Damstra mee? 48 kilo.
Extra kosten per kilo: 15 euro.
Per kilo.
haha
wat een giller

Dus reken maar uit, 420 euro bijbetalen voor papa.
Nou maakte verder ook niet uit, want het volgende probleem drong zich aan.
Doodleuk werd mij verteld dat de vlucht overboekt was en dat ik GEEN stoel had.
Ik moest maar gewoon naar mijn gate toegaan en even kijken, maar het kon zich voordoen dat ik op de volgende vlucht moest wachten..
pffft.

Goed, afscheid nemen. het viel zwaarder dan ik dacht. Mama moest huilen, noor bleef me maar knuffelen en ik kreeg een brok in mijn keel.

13.15
Had een stoel weten te bemachtigen bij de geboekte vlucht en was aangekomen op airport Charles de Gaulles. Loodzware koffers weer teruggevonden en was nu op zoek naar een medewerker van EF. Was snel gevonden en ze begroette me vriendelijk met een heel snel frans verhaal. Dankjewel. Ja. Goede vlucht. Ja. Moe.
pfff.
Metro naar 'Montparnasse' in . Duurde twee uur.
aangekomen in Montparnasse bleken die franse architecten echt homo's. Ze waren zo ingenieus geweest om geen lift te plaatsen. Kon ik mijn 48 kilo al die 9 klote trappen op zeulen.
Maar ik heb niet geklaagd hoor, nee, want ik had natuurlijk die 48 kilo zelf meegenomen.

dus 15.25 zaten we te eten bij de Quick. De slechte tegenhanger van de McDonalds. Heb ook uit principe alleen een salade genomen. Beetje heulen met de vijand, mij niet gezien.
Inmiddels zat ik alleen nog met een duits meisje die dezelfde trein als ik moest nemen. Die ging om 16.55. Nog 1,5 uur wachten.. Ik viel steeds in slaap. Het genante was, dat elke keer dat ik wakker werd ik haar in het nederlands een heel verhaal ging vertellen. Ze dacht dat ik gek was.

17.00
eindelijk in de trein. nu kon ik gewoon lekker chillen tot ik bij mijn eindbestemming was. geen gedoe met overstappen, zeulen met koffers etc.
gewoon beetje naar buiten kijken.

20.00
Aangekomen in La Rochelle.
Buiten het station staat een op een paar donzige, bleke haartjes na kale vrouw op mij te wachten met een bordje LOLA voor zich. aha.
ze bracht me naar haar huis.
huis.
hm.
appartement.
hmm flatje. Donker, klein, muf
Roze.
ze blijkt linedanser.
hahahaha. heb ik weer.
maar ze is wel heel aardig en tot nu toe de enige waar ik een normaal frans gesprek mee heb kunnen voeren.

22.00
gezegd dat ik tres fatique ben en dat ik ging slapen.
en ik ga ook slapen.
ben doodop van al deze grappen en grollen.

A bientôt.